سوال اساسی اینجاست که چرا ما اساسا به یک کلاس برای تدریس نیاز داریم ؟ مگر تا بحال که همچین فضاهایی نبود چه کار میکردیم؟
اجازه بدید من تجربه خودم را بگم که چگونه این ایده در ذهنم تداعی شد !
سال 94 که دانشجوی رشته کامپیوتر دانشگاه شهید بهشتی بودم علاقه مند به تدریس شده بودم اما متنفر بودم از اسم معلم خونگی ! و بدم میومد که برم خانه کسی برای تدریس!
خوب طبیعی بود که دوست نداشتم کسی هم بیاد خونمون ! بنابراین بفکر یک جای سومی افتادم !
خوب اولش گفتم میرم یه آموزشگاه پیدا میکنم و شاگردهامو اونجا میبرم و تدریس میکنم
اما متاسفانه آموزشگاه ها همکاری نمی کردند و می خواستند درصدی از حق تدریسمو بدم بهشون یا می خواستند شاگردمنو بگیرند و بدن به استادهای خودشون!!!
برای همین اصلا موفق نبودم !
در همون زمان تو شرکتی که بطور شراکتی با یکی از دوستان گلم (مهندس مسعود منصوری) در شهرک غرب خ توحید یکم راه اندازی کرده بودیم تصمیم گرفتم یک اتاق رو بشکل کلاس آمادش کنم و کلاسهامو اونجا برگزار کنم که اتفاقا مسعود هم استقبال کرد و اونهم چندتایی شاگرد گرفت و اونجا درس داد
همینطور که جلو میرفتیم دیدم اکثر تایمهای اون کلاس خالی هست و میشه استفاده بهتری کرد از تایمهای آزاد کلاس !
و این ایده اومد تو ذهنمون که تایمهای خالی کلاس به بقیه همکلاس هامون تو دانشگاه اجاره بدیم و بخشی از هزینه های شرکت و پوشش بدیم!
خوشبختانه این ایده اجاره کلاس خیلی زود مورد استقبال بقیه دانشجوها و مدرسین هم رسید
حالا بماند که بعضی ها میخواستند از این کار ما سوء استفاده کنند که این موضوع تو یه پست جداگانه بعدها توضیح میدم
از اون زمان تا امروز 21بهمن 1401 بیش از 8 سال میگذره و من همچنان به همین کار مشغول هستم و تو این مدت با حدود هزار استاد همکاری کردم که واقعا باعث افتخار من بودن و همینجا لازم هست که از تک تک این اساتید و بزرگواران کمال تشکر و قدردانی را انجام بدم.
امیدوارم این حرکت موجب افزایش سطح آگاهی و دانش مردم عزیزتر از جانم شده باشه. مهدی غروی 21/بهمن/1401
ارسال یک پاسخ